19 maart 2025

Hoe toeval mooi uit kan pakken

Twintig jaar geleden werd de vestiging van het bedrijf waar Bert werkte opgeheven. Vanuit een mooi sociaal plan van zijn voormalig werkgever kwam hij via het integratiebureau in contact met iemand die als mentor bij Tante Truus werkte. “Het idee om met vrijwilligerswerk aan de slag te blijven terwijl ik verder zocht naar een vaste baan, sprak me aan. Om niet stil te blijven staan in die periode.” Ook na die tijd, toen hij een nieuwe baan vond, bleef Bert één dag in de week bij Tante Truus werken. En zelfs een verhuizing naar Hoofddorp en de bijkomende extra reistijd stond het vrijwilligerswerk niet in de weg: “Ik heb in mijn leven op veel verschillende plekken gewerkt, maar nog nooit ben ik bij binnenkomst met gejuich ontvangen. Bij Tante Truus wel en dat is toch zonde om op te geven!”

Teveel mooie anekdotes om op te noemen

Wat Bert mooi vindt is dat er bij vrijwilligerswerk geen financiële prikkel is: “Je doet dit voor een ander, en voor jezelf, maar niet om geld te verdienen. Dit maakt dat er voor mij altijd de motivatie is om aan het werk te gaan.” Inmiddels is Bert met pensioen en staat hij twee dagen per week in de lunchroom. “Het is een fijne plek met veel interactie. Tussen de medewerkers, hun begeleiders en de bezoekers die komen lunchen of een taartje eten. Elke dag is anders, behalve het enthousiasme van de groep. Dat blijft onverminderd.” De vraag om een mooie anekdote is niet makkelijk te beantwoorden, het zijn er te veel die door de jaren heen verzameld zijn. Een ding dat Bert altijd is bijgebleven, is een terugkerende grap: “Ik dronk thee en er was altijd wel een grapjas die er een schep zout in deed als ik niet oplette dus ik hield mijn mok goed in de gaten. Die ene keer dat ik dit vergat, had iemand – ik heb een vermoeden wie – er een flinke scheut azijn in gegooid en alles opnieuw opgewarmd. Ik rook het direct en daarbij stond het hele team vol verwachting naar me te kijken dus het kon niet missen. Ik wilde me niet laten kennen en begon vol goede moed aan die kop, maar na een paar slokken lukte het toch echt niet meer. Iedereen stond zo hard te lachen dat ze het in Lelystad gehoord moeten hebben!”

Vind een plek waar je mee klikt

Voordat Bert bij Tante Truus aan de slag ging, was vrijwilligerswerk wel een optie, maar niet eerder vond hij zo’n goede match. Dat is dan ook zijn advies aan anderen: “Je hebt die klik nodig, het werk en de omgeving moet bij je passen. Bij vrijwilligerswerk in de zorg is het nodig dat je affiniteit hebt met de doelgroep, maar deze ook kunt zien als een gelijke.” Het is dus écht samenwerken voor Bert en zijn collega’s waarbij hij lachend opmerkt: “Heerlijk, de moeilijke gesprekken met begeleiding en ouders en dergelijke hoef ik niet te doen. Alleen de lusten, niet de lasten!” Het is fijn werken bij Tante Truus, dat zie je ook in het hechte team vindt Bert: “Een nieuwe collega die een tijdelijke functie in het team, blijft nu als vrijwilliger alsnog hier werken. Dat geeft aan dat het echt heel leuk is!”