“Als je je thuis voelt, is de helft van het werk al gedaan”
Zondagmiddag, brunchtijd aan tafel in het gezinshuis Dame La Mano. Terwijl Stephanie de glaasjes op tafel vult met versgeperste fruitsmoothies wordt er gezellig gepraat en gelachen. In de keuken bereidt een 16-jarige jongere onderwijl een heerlijk geurende drie-gangen maaltijd, voor familie die later die dag zal komen eten. Doordeweeks zit het hele gezin om 7.15 uur aan de ontbijttafel en is er een strak schema. Dat moet ook wel met zes kinderen die naar school gaan, huiswerk maken en alle andere activiteiten en afspraken die er zijn in een groot gezin. De zondag is een rustdag, vertelt Marco. Dan mag er lekker worden uitgeslapen en wordt er om 10.30 uur samen gebruncht, waarna ieder in de middag een uurtje wat voor zichzelf gaat doen op de eigen kamer.
Terwijl de boterhammen en pakken drinken over de tafel gaan, komt het gesprek op de mooiste belevingen die ze met elkaar hebben meegemaakt. Verhalen over Mc Flurry’s die de kinderen kunnen verdienen als beloning, tijdens hardloopwedstrijdjes met Stephanie. Of van die keer dat een van de kinderen van zijn fiets vloog en in de bosjes landde, wat er zo grappig uit zag, dat iedereen er de slappe lach van kreeg. Stephanie en Marco, allebei sportmensen, hechten veel belang aan beweging en actief in de buitenlucht zijn. Hun eigen kinderen, zijn niet anders gewend. Maar voor de kinderen die bij hen komen wonen, zijn al die outdoor activiteiten soms een heel nieuwe ervaring.
Over de mooie leermomenten die sport en buitenactiviteiten opleveren, vertelt Marco met enthousiasme over die keer dat ze met z’n allen 7 km gingen rotsklimmen. De meesten hadden zoiets nog nooit gedaan. Iedereen had het om de beurt even moeilijk, werd boos of gefrustreerd. Er werd geschreeuwd en gescholden, maar de kinderen gingen elkaar ook helpen en aanmoedigen, er werden grenzen verlegd en uiteindelijk was er de victorie, toen iedereen het parcours had gehaald. Kinderen ontdekken tijdens zo’n activiteit, dat ze veel meer kunnen dan ze denken, ze leren anderen te helpen maar ook zelf hulp aanvaarden. “We geven de kinderen momentopnames mee, voor de rest van hun leven” vertelt Marco.
Snel geteld is dit grote gezin met elkaar al goed voor minstens 7 verschillende culturele achtergronden en ieder brengt eigenheid mee. “We zien hier geen kleur of verschil, het gaat om wie je van binnen bent”, vertelt Stephanie. “We proberen hier eigenlijk Zwitserland te zijn; neutraal gebied waar je mag ontdekken wie jij zelf bent, wat je wilt en wat jij belangrijk vindt. We kijken niet naar labels. Elk kind dat bij ons woont heeft een ander soort aandacht nodig. Het gaat erom dat je kind mag zijn en mag uitgroeien tot wie je bent. En als je je hier thuis voelt, is de helft van het werk al gedaan”